بیمار پسری چهارده ماهه، ساکن یکی از روستاهای اطراف سبزوار (روستای بادخوران) است که مادرش با شکایت استفراغ خونی، مدفوع سیاه رنگ و خون ریزی از بینی به بیمارستان واسعی سبزوار آورد. مادر کودک شروع چندین نوبت خون ریزی از بینی در روز از یک هفته قبل و سه تا چهار نوبت استفراغ خونی و دفع مدفوع سیاه رنگ را از سه روز قبل از مراجعه اظهار داشت. در بدو مراجعه بیمار رنگ پریده و بدحال به نظر می رسید و خون ریزی فعال از دهان داشت. خون ریزی بیمار علی رغم شستشوی معده، درمان با امپرازول، تزریق با آمپول ویتامین کا، تزریق FFP و خون ادامه یافت. در معاینه بیمار به جز رنگ پریدگی، یافته خاصی مشاهده نشد. در آزمایش های انجام شده به جز کم خونی شدید یافته دیگری به دست نیامد. بیمار با شک به جسم خارجی در حلق مجدد معاینه شد و در معاینه حلق زالویی مشاهده شد که به پشت حلق چسبیده بود. بعد از برداشتن زالو با پنس خون ریزی متوقف و بیمار روز بعد با حال عمومی خوب مرخص شد.

زمینه و هدف: خون ریزی گوارشی فوقانی یک وضعیت پزشکی اورژانس و شایع محسوب می شود. ارزیابی به موقع بیماران و تعیین ریسک بسیار مهم می باشد. یکی از روش های تعیین ریسک خون ریزی، امتیازRockall می باشد. هدف از این مطالعه، تعیین حساسیت و ویژگی و ارزش اخباری مثبت و منفی سیستم امتیازدهی Rockall طی یک پی گیری 3 ماهه در بیماران مبتلا به خون ریزی گوارشی فوقانی بود.مواد و روش ها: 340 بیمار مبتلا به خون ریزی حاد گوارشی فوقانی بستری در بیمارستان امام رضا شهر تبریز، از آذر 1392 تا شهریور 1393 وارد مطالعه شدند. امتیاز بالینی و کامل Rockall، حساسیت، ویژگی و ارزش اخباری مثبت و منفی امتیاز Rockall برای تمام بیماران تعیین شد. بیماران طی مدت 3 ماه از نظر عوارض و مرگ و میر پی گیری شدند.یافته ها: 204 مرد و 136 زن وارد مطالعه شدند. از میان آن ها، 15.6 درصد امتیاز Rockall بالینی کمتر از 3 و 84.4 درصد امتیاز بیشتر از 3 داشتند. از نظر Rockall اندوسکوپیک، 15.6 درصد امتیاز کمتر از 3، 66.8 درصد امتیاز 3 تا 8 و 17.6 درصد امتیاز بیشتر از 8 داشتند. طی یک پی گیری 3 ماهه، در گروه کم خطر، 92.5 درصد خون ریزی مجدد نداشتند. 3.8 درصد یک بار عود، 1.9 درصد دو بار عود و 1.9 درصد سه بار عود خون ریزی داشتند. در گروه با خطر متوسط، 92.1 درصد عود نداشتند و 7.9 درصد یک نوبت دچار عود شدند. عود دوم رویت نشد. در گروه پرخطر 90.9 درصد عود نداشتند و 9.1 درصد یک بار دچار عود شدند (0.4=p). در گروه کم خطر مرگ رویت نشد. درگروه خطر متوسط 8.7 درصد و در گروه پر خطر 22.7 درصد دچار مرگ شدند (P<0.001). حساسیت آزمون 11.1 درصد و ویژگی آن 81.1 درصد محاسبه شد. ارزش اخباری مثبت 5 درصد و ارزش اخباری منفی 91.4 درصد بود.نتیجه گیری: با توجه به 81.1 درصد ویژگی و 91.4 درصد ارزش اخباری منفی امتیازRockall ، می توانیم اطمینان داشته باشیم که بیمار بعد از ترخیص دچار عوارض ناشی از خون ریزی مجدد نمی شود. با توجه به حساسیت پایین، این تست برای غیر محتمل پنداشتن بیماری مفید نیست.

مقدمه: کاهش آزمایش های غیرضروری یک مساله اساسی در بخش مراقبت های ویژه می باشد. یکی از راه های کاهش آزمایش ها، پیش بینی مقدار آزمایش و استفاده از آن جهت تشخیص بهتر ضرورت انجام یک آزمایش است. هدف این مقاله، ارائه یک سیستم تصمیم یار برای پیش بینی مقادیر آزمایش ها می باشد. داده های مورد بررسی، مربوط به آزمایش کلسیم برای سه دسته بیماران خون ریزی گوارشی فوقانی، تحتانی و خون ریزی نامشخص گوارشی می باشد.روش بررسی: داده های مورد استفاده در این مطالعه از پایگاه داده MIMIC-II استخراج شده است. برای پیش بینی مقادیر آزمایش کلسیم از مدل فازی تاکاگی- سوگنو مرتبه صفر و متغیرهای ورودی ضربان قلب و مقدار قبلی آزمایش کلسیم استفاده شد.نتایج: نتایج نشان می دهد که مقدار آزمایش کلسیم برای بیماران مورد بررسی با دقت مطلوبی قابل پیش بینی است. میانگین قدر مطلق خطا برای سه دسته بیماران به ترتیب برابر 0.27، 0.29 و 0.28 است.نتیجه گیری: در این مطالعه با استفاده از مدل سازی فازی و دو متغیر ضربان قلب و مقدار قبلی کلسیم، سیستم تصمیم یاری برای پیش بینی مقدار آزمایش کلسیم مربوط به سه دسته از بیماران با خون ریزی گوارشی، طراحی شد. سیستم طراحی شده با استفاده از این دو متغیر بالینی دقت مطلوبی دارد و نتایج نشان دهنده قابلیت سیستم در پیش بینی مقدار آزمایش کلسیم است. جهت بهبود نتایج، می توان اثر متغیرهای بیشتری بر سیستم را بررسی کرد. همچنین از این جهت که سیستم ارائه شده به جای تشخیص ضرورت/ عدم ضرورت آزمایش، به طور مستقیم مقدار آزمایش را پیش بینی می کند؛ نسبت به سایر روش ها عمومیت بیشتری دارد و به پزشک این امکان را می دهد تا برای هر بیمار با توجه به شرایط آن بیمار تصمیم گیری کند.

سابقه و هدف: خون ریزی از بینی اختلالی است که حدود 60 درصد از جمعیت آن را تجربه می کنند و عدم درمان و پیشگیری از آن مشکلات زیادی را برای فرد ایجاد می کند. در این مطالعه اثربخشی بسته آموزشی بر کاهش عود خون ریزی بینی مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: کارآزمایی بالینی حاضر روی 60 بیمار مبتلا به اپیستاکسی راجعه مراجعه کننده به بیمارستان متینی شهر کاشان انجام شد. بیماران به صورت تصادفی در گروه های مداخله (30 نفر) و کنترل (30 نفر) قرار گرفتند. هر دو گروه درمان های معمول را به صورت یکنواخت دریافت کرده و آموزش از طریق بسته آموزشی که شامل گفتگوی چهره به چهره به مدت 20 دقیقه و در اختیار قرار دادن پمفلت آموزشی بود به گروه مداخله داده شد. پس از گذشت یک ماه از آموزش در پایان هفته چهارم و هشتم و دوازدهم میزان شدت و عود خون ریزی از بینی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: میزان 60 درصد بیماران گروه مداخله و 66/7 درصد بیماران گروه کنترل زن و بقیه مرد بودند. میانگین سنی افراد در گروه مداخله 19/39± 50/8 و در گروه کنترل 18/19± 51/47 سال بود. فراوانی عود خون ریزی از بینی طی چهار هفته اول در گروه مداخله و کنترل به ترتیب 20 و 46/7 درصد بود (0/03=P)، در حالی که این میزان طی هفته های هشتم به ترتیب 7/6 و 7/16 درصد (0/43=P) و دوازدهم صفر و 7/6 درصد (0/49=P) در گروه های مداخله و کنترل بود. همچنین، شدت خون ریزی در هفته اول (0/07=P) نسبت به هفته های هشتم (0/37=P) و دوازدهم (0/35=P) کمتر بود. نتیجه گیری: آموزش چهره به چهره و پمفلت برای بیماران مبتلا به اپیستاکسی در کوتاه مدت می تواند موجب کاهش عود خون ریزی شده، در حالی که بر شدت خون ریزی تاثیر کمی دارد.

زمینه و اهداف: خون ریزی های گوارشی فوقانی در کودکان برای والدین و تیم پزشکی امری چالش برانگیز است. عوامل ایجاد کننده آن از علل خوش خیم و درمان پذیر تا بیماری های شدید و تهدید کننده حیات می تواند متغیر باشد. این پژوهش با هدف بررسی علل خون ریزی های گوارشی فوقانی کودکان، آنالیز یافته های دموگرافیک، آندوسکوپیک و پاتولوژیک انجام شده است.روش بررسی: در این مطالعه طی دو سال (از مهر 1380 لغایت مهر 1382) کودکان زیر 16سال که با شکایت خون ریزی گوارشی فوقانی به مرکز آموزشی درمانی کودکان مراجعه نموده (90 نفر) بستری که پس از تثبیت علایم حیاتی و تکمیل پرسش نامه، تحت آندوسکوپی و اخذ نمونه بیوپسی قرار گرفتند، بررسی گردیده است. در این مطالعه آندوسکوپی به عنوان روش ارجح تشخیص علل خون ریزی های فوقانی دستگاه گوارش به کار رفته و مطالعات پاتولوژی نیز به عنوان مکمل به کار گرفته شده است.یافته ها: در این بررسی از میان 90 بیمار مورد بررسی 45.6% مونث و 54.4% مذکر بودند میانگین سنی بیماران 7.7 سال بود. شایع ترین گروه سنی خون ریزی گوارشی فوقانی گروه سنی 6 تا 10 سال با 40% موارد و استفراغ خون روشن شایع ترین تظاهر اولیه (در 73% موارد) بود.25.6% بیماران قبل از بروز خون ریزی، بیماری حاد تب دار داشتند که 30% آنها از آسپرین به عنوان تب بر استفاده نمونده بودند. از میان کل بیماران 17.8% سابقه مصرف آسپرین داشتند، که در 50% موارد با گاستریت اروزیو همراه بود. 18.9 بیماران بیماری زمینه ای کبدی داشتند. متوسط روزهای بستری 7.4 روز و بالاترین متوسط اقامت بیمارستانی مربوط به خون ریزی از واریس مری با 15.4 روز بود. خون ریزی از واریس مری در نتیجه هیپرتانسیون پورت بالاترین درصد آنمی، همراهی با ترومبوسیتوپنی، اختلال PT و PTT و نیز شایع ترین علت تزریق پکدسل، پلاکت و FFP را به خود اختصاص داد. در نهایت شایع ترین علل خونریزی های فوقانی دستگاه گوارش به ترتیب: گاستریت اروزیو (33%)، گاستریت (21%)، واریس مری (19%)، اولسرپپتیک (13%)، ازوفاژیت و ازوفاژیت اروزیو (5%) به دست آمد.نتیجه گیری: آندوسکوپی (ازوفاگوگاسترودئودنوسکوپی) بهترین و حساس ترین روش تشخیص در خون ریزی های فوقانی گوارشی می باشد. خون ریزی از واریس مری بیشترین عوارض و  مدت بستری را به خود اختصاص داده و خون ریزی به دنبال مصرف آسپرین قابل پیشگیری ترین علت خون ریزی گوارشی فوقانی بود.

زمینه و هدف: خونریزی ناشی از واریس مری با میزان مرگ و میر و هزینه بالای بیمارستانی همراه است. با تشخیص عوامل پیش بینی کننده خونریزی مجدد در هنگام بستری، می توان با اقدامات درمانی مناسب، از میزان بیماری زایی و مرگ ناشی از آن کاست. هدف مطالعه حاضر تعیین عوامل پیش بینی کننده خطر خونریزی مجدد در بیماران بستری شده به علت خونریزی از واریس مری با استفاده از عوامل دخیل در سیستم نمره دهی Child Turcotte Pugh (CTP) می باشد.روش بررسی: طی یک مطالعه تحلیلی مقطعی 100 بیمار بستری در مرکز آموزشی درمانی امام خمینی به علت خونریزی از واریس مری در مدت 1 سال (از تیر ماه 1386 تا خرداد ماه 1387) بررسی شدند. برخی مشخصات فردی- اجتماعی شامل سن، جنس، علت بیماری، امتیاز طبقه بندی CTP و یافته های بالینی، اندوسکوپیک و آزمایشگاهی بیماران ثبت شد. بیماران به دو گروه با و بدون خونریزی از واریس تقسیم بندی شدند و عوامل پیش بینی کنندگی در دو گروه مشخص گردید.یافته ها: 68 نفر در گروه بدون خون ریزی مجدد با میانگین سنی 49.88±16.42 سال و 32 نفر با میانگین سنی 54.22±19.81 سال، در گروه با خون ریزی مجدد بودند. سایز واریس (p<0.046)، انسفالوپاتی (p<0.05)، آسیت (p<0.5)، طبقه بندی اثر پیش بینی کننده بر بروز خونریزی مجدد داشتند. 12 نفر کلاس A، 59 نفر کلاس B و 29 نفر کلاس C طبقه بندی CTP داشتند. میزان حساسیت CTPو بیلی روبین در پیش بینی از طریق نمودار ROC، به ترتیب بیشتر از 85 و 62 درصد محاسبه شد. نتیجه گیری: تعیین درجه و امتیاز CTP در زمان مراجعه بیمار با خونریزی واریسی، اطلاعات مفیدی را در زمینه ریسک خونریزی فراهم می کند. در این مطالعه بیماران با CTP کلاس B قویا مستعد خونریزی مجدد بودند. همچنین با افزایش سطح بیلی روبین یا آسیت و انسفالوپاتی شدیدتر، خطر خونریزی بیشتراست که در این افراد نیز باید اقدامات پیگیرانه و محافظه کارانه صورت گیرد.

مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی فراوانی علایم روان شناختی در بیماران گوارشی سرپایی انجام شده است. مواد و روش کار: در این پژوهش 200 بیمار مراجعه کننده به یک درمانگاه خصوصی و درمانگاه گوارش مرکز آموزشی- درمانی سینا در شهر تبریز به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به کمک پرسش نامه SCL-90-R  ارزیابی شدند. داده ها به کمک آزمون خی دو تحلیل گردیدند. یافته ها: 51.5% از افراد مورد بررسی علایم روان شناختی نشان دادند که فراوانی افسردگی و جسمانی سازی بیشتر بود. فراوانی علایم در زنان چهار برابر مردان بود. زنان و افراد غیرشاغل در اغلب مقیاس های آزمون نمراتی بالاتر از مردان داشتند که تفاوت در مقیاس های جسمانی سازی و اضطراب معنی دار بود (p<0.05). رابطه معنی داری بین وجود علایم روان شناختی و نوع معینی از بیماری گوارشی به دست نیامد.نتیجه گیری: علایم روان شناختی در بیماران گوارشی سرپایی به ویژه در زنان شایع است.

بیان مساله: بیماری رفلاکس گوارشی (GERD) به علت ناکارایی اسفنکتر پایینی مری پدید می آید و قرار گرفتن دهان به اسید معده می تواند دارای اثر زیاد و متفاوت باشد.هدف: هدف از این بررسی ارزیابی علایم دهانی دندانی افراد دارای رفلاکس گوارشی و مقایسه آن با افراد سالم بود.مواد و روش: در این پژوهش تحلیلی مقطعی 80 بیمار دارای رفلاکس گوارشی تایید شده از سوی متخصص گوارش و 80 فرد سالم بررسی شدند. افراد در هر دو گروه به یک پرسشنامه درباره نام، سن، مصرف دارو، ابتلا به هر گونه بیماری، احساس مزه بد، حساس شدن دندان ها، استعمال دخانیات، براکسیسم و حساسیت پاسخ دادند. سپس، افراد از نظر دندان های از دست رفته، سایش دندانی و آتروفی مخاط زبان، شکایت از حساس شدن دندان ها و احساس مزه بد بررسی شدند. داده ها با کمک نرم افزار آماری Spss- 11.5 و آزمون مجذور کای و مان ویتنی واکاوی شد.یافته ها: از نظر فراوانی و شدت سایش (Erosion) دندانی از نوع S2 تفاوت آماری معنادار در میان دو گروه وجود داشت (به ترتیب Pv=0.045 و (Pv (S2)=0.012. هیچ رابطه ای میان رفلاکس گوارشی و تغییرات دهانی، چون دندان های از دست رفته، حساس شدن دندان ها، احساس مزه بد، آتروفی مخاط زبان و شدت سایش دندانی از نوع S1 و S3 دیده نشد.نتیجه گیری: سایش دندانی با میانگین شدت متوسط، یکی از یافته های دهانی رایج در بیماران دارای رفلاکس گوارشی است و باید در تظاهرات دهانی، به این بیماری توجه گردد.